Kumpulan Pidato ( Sesorah ) berBahasa Jawa

Salam sejahtera saudaraku semua dimanapun dan siapapun kamu, apakah kamu ada tugas bahasa jawa ? disuruh pidato dengan bahasa jawa ? tapi nggak tau apa yg harus dibahas ? Yups gak masalah gaes, kali ini aku punya solusi buat kamu niih sobaat, tinggal pilih aja ni 3 pidato dibawah ini. Met berjuang sobaat, good job.

MERTAMU

Nuwun !!

Kasugengan,karaharjan mugi tansah kasasira,dhumateng kula panjenengan sadaya.

Langkung rumiyin sumangga tansah ngunjukaken puji syukur wonten ngersanipun gusti ingkang sampun paring kabagyan saget makempal ing kelas menika kanthi kawilujengan.

Siang menika kula badhe ngaturaken pidato ingkang  judul “MERTAMU” . Kanggone wong jawa,kedhayohan kuwi padha karo nampa rejeki. Sapa wae yen kadhayohan mesthi minarakke tamune,ngaturi lenggah,terus gawe wedang kanggo suguhan.Wong seng mertamu aja sakepenake dewe,aja gawe gelane sing ditamoni,lan bisa nyenengake sing ditamoni,lan bisa nyenengke sing gawe omah. Sing perlu digatekake yen maradhayoh yaiku ngerti wektu lan trapsila.

Aja mertamu wayahe wong ngaso lan turu,aja mertamu wancine wong mangan,aja mertamu wancine wong ibadah utawa sholat.Mertamu sacukupe wae aja kesuwen kira-kira sak jam,mundhak sing ditamoni  jeleh lan kesel nemoni.kejaba yen wes lawas ora ketemu upamane tilas mitra raket nalika isih sekolah,kanca nyambut gawe ana kutha liya,lan sapanunggalane.Yen dirasa keperluane wis cukup lan anggone mertamu wis rada suwe,prayogane tetep nyuwun pamit nanging janji yen arep dolan meneh ing liya wektu.

Senajan maradhayoh kuwi ora resmi nanging perlu mingatekake tata susila. Klambi seng sopan, apa maneh yen merdayoh menyang omahe wong seng luwih tuwa. Yen di suguhi aja kesusu diombe apa dipangan sadurunge di manggakake sing duwe omah.

Mekaten atur kula.Bokbilih wonten kirang serta kalepatanipun,kula pribadhi nyuwun lumunturing sih pangaksama.

Nuwun !!

TATA KRAMA

Nuwun !!

Kasugengan,karaharjan mugi tansah kasasira,dhumateng kula panjenengan sadaya.

Langkung rumiyin sumangga tansah ngunjukaken puji syukur wonten ngersanipun gusti ingkang sampun paring kabagyan saget makempal ing kelas menika kanthi kawilujengan.

Siang menika kula badhe ngaturaken pidato ingkang  judul “TATA KRAMA” kita selaku murid kedhah nggadahi tata krama utawa solah bawa ingkang sae.Upamane nalika teka mlebu sekolah ngadhep gurune,matur : “sugeng enjing,wilujeng enjing”lan sak panunggalane,apese manthuk tandha aweh hurmat.

Nalika telat mlebu kelas kudu matur: “nyuwun pangapunten,kula telat jalaran jawah.Ora keno mbludhus mlebu kelas terus lungguh bangkune.

Nalika arep metu saka kelas kedhah matur: “Bu Guru,keparenga kula badhe datheng wingking.”

Murid kang sopan lan ngerti marang tata krama iku:

1.     Yen kepapak gurune ana ing dalan,ora bakal mlayu nyingkiri.malah mapagake asung kurmat kanthi manthuk.

2.     Yen ketemu gurune ana ing panggonan liyo,ora ndadak ndhelik amping-ampingan,nanging panggah tenang kaya ora ana apa-apa.Yen gurune mriksani,malah banjur asung kurmat.

3.     Yen ana sajrone kelas,arep nyuwun pirsa wulangan,saranangacungake tangane serta matur “kepareng nyuwun pirsa”.

Bocah-bocah iku ing tembe kang dadi kakembanganing bangsa.Mula saka iku,bocah-bocah kudu nduweni rasa-pangrasa marang ajining dhiri,ajining bangsa ,kudu nggegulang tata-krama kang laras karo jamane.Bocah-bocah kita becike padha nduweni semboyan : “putraning bangsa kudu ngerti tata krama”

Mekaten atur kula.Bokbilih wonten kirang serta kalepatanipun,kula pribadhi nyuwun lumunturing sih pangaksama.

Nuwun !!

AJINE SRAWUNGAN

Nuwun !!

Kasugengan,karaharjan mugi tansah kasasira,dhumateng kula panjenengan sadaya.Langkung rumiyin sumangga tansah ngunjukaken puji syukur wonten ngersanipun gusti ingkang sampun paring kabagyan saget makempal ing kelas menika kanthi kawilujengan.

Siang menika kula badhe ngaturaken pidato ingkang  judul “AJINE SRAWUNGAN”. Urip ing alam donyo mbutuhake srawung karo liyan.Kudu sesambungan gethok tular,tulung tinulung,sambat-sinambat.Wiwit jaman kuna makuno,uripe manungso pancen wis padha sesrawungan.Kejaba ana wong kang arep urip ora kaya salumrahe mertapa utawa urip ijen ana ing tengahing alas,ora pingin sandhang pangan.Tumrape umum,kang urip bebrayan,kang mangku bale omah,kang sesambungan,gelem ora gelem,kudu sesrawungan karo liyan.amargi kita mesthi mbutuhake srawungan lan tenagane liyan.Malah-malah tumrape wong kang arep anggayuh kemajuwan ing laladan pegaweyane,bab sesrawungan iku kudu digatekake banget. Disinaui kanthi temen-temen supaya mengerti wadi-wadi,nuli ditindakake kanthi becik,murih bisane karahayon saka enggone pinter sesrawungan.

Manut panitipriksana Lembaga Carnegia,nyata yen asile gegayuhane wong ing laladan pegaweyane iku : 15% saka kawruhe kang ditindakake,dene kang 85% saka anggone pinter sesrawungan karo liyan.Samono pentinge kawruh bab sesrawungan  utawa pergaulan.Mula saka iku,kawruh sesrawungan utawa pergaulan iku sejatine perlu banget kita udi.Awit yen kita kasil bisa nindakake kanthi becik,bisa narik perhatian lan sympatine(semseme) wong kang kita ajak srawungan,bakal bisa nekakake karahayon tumrap kita,lan bisa nekakake keuntungan lan kabegjan tumrap pegaweyan.

Mekaten atur kula.Bokbilih wonten kirang serta kalepatanipun,kula pribadhi nyuwun lumunturing sih pangaksama.

Nuwun !!

Demikian Posting saya Pidato Bahasa Jawa diatas, semoga bermanfaat dan menambah pengetahuan para pembaca sekalian. Aamiin